Koncepcja piękna, lecz wymagała od widzów akceptacji zmiany funkcji teatru.<br>Do klęski Burgrafów - i Wiktora Hugo - przyczyniła się w niemałej mierze dokonująca się od paru lat zmiana gustów paryskiej publiczności teatralnej. Triumfalnie powracała moda na klasykę, na tragedię, na tematy antyczne. Aktorką tragiczną była też Rachel (Elisabeth Rachel Felix), najbardziej olśniewający debiut (1838) i sława tamtych lat. Moda na dramat romantyczny (jak i moda na romantyzm) zdecydowanie wygasała.<br>Bliższe zwrócenie uwagi na konkretne elementy kompozycji dramatów Wiktora Hugo pozwala przede wszystkim zdecydowanie potwierdzić to, co intuicyjnie z góry było wiadomo: dramat romantyczny, pisany dla konkretnego teatru i z myślą o rychłym