nie drgnie... Jest tak cicho, że każdy szelest staje się krzykiem... Proszę się ukryć jak tylko można najlepiej...<br>- A pan?<br>- Proszę mówić ciszej! Ja będę się starał schwytać ten ludzki cień...<br>- Nie, nie! - niemal krzyknęła dziewczyna zdławionym głosem.<br>- Ciszej, ciszej, na Boga! - Ja nie pozwolę!<br>Adaś posłyszał sercem szelest łez opadających z tych słów. - Nie ma innej rady... Proszę się nie obawiać... Nic mi się nie stanie. Jeśli go nie schwytam, to przynajmniej zobaczę go z bliska. Dowiemy się od razu, co się za tym kryje, a kryje się coś bardzo niedobrego.<br>- Nie, nie... - omdlewającym głosem, nabrzmiałym od serdecznej, strwożonej prośby