idei takiej bronić. Oto, jak uzasadnia tę potrzebę wspomniana &lt;name type="person"&gt;Judith Shklar&lt;/&gt;: &lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=24&gt; Idea wolności negatywnej ma tu niesłychanie wąski i czysto pragmatyczny, czy raczej - by nie używać określeń pejoratywnych - elementarny charakter. Samo zresztą sformułowanie: "&lt;q&gt;wolność negatywna&lt;/&gt;", brzmi, jak to zauważył &lt;name type="person"&gt;Edward Shils&lt;/&gt;, mało zachęcająco, skoro rzecz tak wspaniała jak wolność jest opatrzona przymiotnikiem: negatywna. Wszelako dla rozpoczęcia dyskusji przytoczmy argumenty wysunięte przez &lt;name type="person"&gt;Charlesa Taylora&lt;/&gt;, który pokazał, że zwolennicy radykalnej i wyłącznej wersji wolności negatywnej bronią linii Maginota, czyli pozycji, które są nie do obrony.<br>&lt;name type="person"&gt;Taylor&lt;/&gt; w następujący sposób odróżnia zwolenników idei wolności negatywnej, od tych, którzy popierają ideę wolności pozytywnej. &lt;gap&gt;<br>Pytanie, jakie