go konkretnie mierzyć, aby mogli podejmować decyzje "na krańcach". Po drugie, w jaki sposób może CUP nakaz w praktyce narzucić? Aby wyegzekwować taki przymus, CUP musiałby badać szczegółowo strukturę kosztów w rachunkowości poszczególnych zakładów produkcyjnych i całych gałęzi, co wymagałoby ogromnego aparatu kontroli biurokratycznej. Wobec wieloznaczności kosztu krańcowego jako kategorii operatywnej, nie rozwiązałoby to zresztą problemu. Pomijam tu obiekcje innego rodzaju, np. w stosunku do zasady zrównywania decyzji inwestycyjnych przez kierowników gałęzi produkcji.<br>Dotykamy w tym punkcie problemu natury metodologicznej, który warto podkreślić. Model konkurencji doskonałej, będąc wyidealizowanym obrazem gospodarki rynkowej na wysokim szczeblu abstrakcji, pełni funkcję poznawczą, ma objaśnić "to