nowe, wszystko nadawało się do adaptacji. Ci wielcy elżbietanie najbardziej przypominają producentów filmowych szukających przede wszystkim atrakcyjnego tematu. <page nr=117> Wystarczy czytać Marlowe'a albo - obok Shakespeare'a - Ben Jonsona. Czwarta cecha - to aktorstwo. Jeżeli Shakespeare buduje swoją akcję na zgęszczeniach, to znaczy - wymaga od aktora odpowiedniej gry. Tekst jest intensywny, metaforyczny, Shakespeare nieustannie operuje zbliżeniami, jak w filmie. Kochanka, zdrajca, król, uzurpator; krótka scena zbiorowa i monolog. Monolog mówiony wprost do kamery, na proscenium, do widza. Wielki monolog jak zbliżenie. Monolog, w którym myśl staje się naga. Teatralny aktor starej szkoły staje się w tych momentach bezradny. Na próżno próbuje uprawdopodobnić monolog, dalej czuje