Niebawem cały mur<br>Aż roił się od dziur.<br><br>Wtem patrzę - wprost z moczarów<br>Wyrasta pułk janczarów.<br>A ja sam jeden stoję,<br>Janczarów się nie boję,<br>Lecz cóż mam począć tu?<br>Ja jeden, a ich stu!<br><br>Rzucili się jak wściekli<br>I nogi mi odsiekli,<br>Więc tylko myślę sobie:<br>"Co w tej opresji zrobię?<br>Jeszczebym uciec mógł,<br>Lecz uciec jak bez nóg?"<br><br>Tu stał się fakt doniosły,<br>Gdyż nogi mi odrosły<br>Z nadwyżką pięciu cali!<br>Janczarzy się poddali,<br>Bo taki zdjął ich strach:<br>"To szejtan, a nie Lach!"<br><br>Król wezwał mnie nad ranem:<br>"Zostaniesz kasztelanem,<br>Otrzymasz wiosek dwieście<br>I pięć kamienic w mieście