spowodowanym przez taką właśnie doskonałą pamięć pisze też Francesco Alberoni, profesor socjologii uniwersytetu w Mediolanie, w zbiorze esejów "Optymizm": "Pamięta się jedynie o krzywdzie. Wyolbrzymionej, niewybaczalnej, wyrytej w marmurze, a kiedy chcemy zrehabilitować jakiś pozytywny okruch, oddzielić go od reszty tego, cośmy przeżyli, męczymy się, ponieważ na myśl przychodzi nam orszak chybionych gestów i zatrutych słów. Nieco zagubieni pytamy siebie, jak nazwać tę tyranię pamięci, ten perwersyjny mechanizm umysłu. Niegdyś teologia moralna go znała: to gniew, grzech główny gniewu, dokładne przeciwieństwo przebaczenia. W przebaczeniu obecna dobroć oświetla sobą przeszłość. W gniewie zło obecne ją przesłania". <br><br>Czy warto przebaczać? Psychologia, choć nie