w liczbie mnogiej, same w sobie określają więc biodra narodu, czy wręcz ludzkości. Za każdym razem trzeba więc dodać - czyje. Redaktora? Ministra? Dyrektora? Ale i wtedy nie oddaje to sedna sprawy. Pośladki są bowiem dwa, zaś dupa jest jedna. Dokonujemy więc sztucznego rozerwania całości, rozwałkowania integralnego. Tego właśnie, o co oskarżano w latach sześćdziesiątych strukturalizm Claude'a Levi-Straussa i co kłóci się (a kompromisu tu być nie może) z wszelką monistyczną wizją świata tak bliską sercu posła Niesiołowskiego.<br>"Pupa" to jawny infantylizm. W rzeczy samej - łatwiej się zdrabnia: "pupcia", &lt;orig&gt;"pupuńcia"&lt;/&gt;... Wierzyć się jednak nie chce, żeby dojrzałe społeczeństwo po wyzwoleniu się