misjonarza jezuity Adama Kozłowieckiego, gościa z dalekiej Afryki. Otóż ten lutowy dzień był dla mnie również wydarzeniem o dwojakim znaczeniu. Nigdy bowiem dotąd nie przeżyłam wielkanocnych rekolekcji w zrozumieniu przeznaczenia własnego losu i nigdy dotąd w mojej długiej karierze dziennikarskiej nie miałam okazji do zastanowienia się, jak zacząć rozmowę z osobą duchowną, znaną mi tylko z pięknego oratorskiego kazania, w dodatku z przydzielonym mi krótkim limitem czasu na spotkanie. Ośmielona jego otwartością i charyzmą oraz niezwykłą umiejętnością nawiązywania kontaktu z otoczeniem, niewiele się zastanawiając, zaczęłam konwersację - jak z dobrym znajomym - od rutynowego pytania:<br><br>- Jak Jego Ekscelencja znosi upały australijskiego lata, wprawdzie dobiegającego