lądolodu grenlandzkiego. Wyróżnił on obszary intensywnej erozji linijnej utworzone przez szybkie strumienie wyprowadzające oraz strefy żłobienia powierzchniowego, a także erozję w dolinach typu alpejskiego i cyrkowego (rys. 9.8).<br> Intensywność żłobienia lodowcowego, bez względu na skalę, zależy przede wszystkim od prędkości ruchu lodowca (co jest rzeczą oczywistą &#150; większa energia ośrodka oddziałującego na powierzchnię terenu). Szybki ruch towarzyszy zwykle intensywnemu obiegowi masy (duża akumulacja &#150; duża ablacja), który jest charakterystyczny dla klimatów umiarkowanych morskich lub dla oceanicznych części lądolodów. Tę ogólną prawidłowość potwierdzają obserwacje, że w obrębie zimnych i suchych (kontynentalnych) peryferii lądolodów erozja niemal nie zachodzi lub jest niewielka. <br><br>&lt;tit&gt;9