łokcia masywnej postaci Borejszy wygląda kędzierzawa głowa. W pstrym tłumie przypadkowo ubranych ludzi ciemny garnitur Żaboklickiego raczej się wyróżnia. Są tu ludzie ubrani w swetry, pan w pepitkowych pumpach okazuje się byłym rektorem uniwersytetu. Spokojną galą wyróżniają się czyjeś autentyczne oficerki. Ocenia je fachowo Jerzy, lecz blednie na widok ogromnych ostróg z ruchliwym, pobrzękującym kółkiem, zaopatrzonym w dodatku w zębatą gwiazdkę. Właściciel butów przemierza pokój z kawaleryjskim szumem.<br>"No, ten prochu nie wąchał" - myśli Jerzy i z przyjemnością odwraca wzrok w stronę Drobnego. Lubi go i szanuje. A Linkiewicz skanduje mu do ucha wyrazistym szeptem:<br>- Niech pan sobie wyobrazi, to coś