Wicusia.<br>Siedząc po jego prawicy czuję się gościem ludzi dbałych o towarzyskie cnoty, nastrój i kulturę.<br>Orkiestra gra specjalnie na moją cześć sławne utwory: "Stary młyn", "Siwy włos" oraz "Walca As" Brahmsa, zaś pan Wicuś starannie i interesująco zabawia mnie rozmową, wyjaśnia, kim są mili i kulturalni ludzie, którzy nas otaczają. Otóż część z nich to jego rodzina.<br>Ci siedzący po prawicy to rodzina właśnie, bliższa i dalsza. Rozsadzono ją st arannie wedle wieku i urzędu: od inżyniera magistra z małżonką aż po przybyłą z Bieszczad młodziutką parkę ulubieńców gospodarza wieczoru: świeżo poślubione stadło wiejskich nauczycieli. Familia - i familianci.<br>Niech nie