że zbyt silny szef (w wypadku Kościoła papież) wydatnie osłabia i rozleniwia kadrę średniego szczebla (przede wszystkim proboszczów), która zamiast wziąć się do roboty, ogranicza się do cytowania rozporządzeń szefa. Ale teraz chciałoby się powiedzieć: niech cytują je jak najczęściej. Bo gdy nie ma już szefa, nie ma wymówki, że oto ktoś przyjdzie i coś za nas zrobi. Publicyści będą teraz pewnie ciągnąć jeremiady, że oto czeka nas kolejna erupcja polskiej "papolatrii", że znowu zaczniemy robić z papieża idola, a odlewnie pomników zrobią interes życia. Tyle że ten "kult papieża" umiejętnie sterowany może się stać dla polskiego Kościoła szansą. Podczas wspominanej