zawrotną liczbę osiemdziesięciu pięciu tysięcy skrzynek opium.<br> Owszem, istniały ostre zakazy importu, ale ostatecznie wszystko sprowadzało się do "złotego piasku", jak w Kantonie elegancko określano łapówkę. Sumienie mandaryna należało uciszyć odpowiednią opłatą, która w latach dwudziestych minionego stulecia wynosiła czterdzieści dolarów od skrzynki. Handlarze opium stworzyli specjalny fundusz łapowniczy, mający otwierać narkotykowi drogę do chińskich portów.<br> U ujścia Rzeki Perłowej oglądać można było budujące scenki, gdy chińskie dżonki wojenne udawały, że ścigają przybyły z Kalkuty brytyjski żaglowiec, bez zbytecznego pośpiechu wyładowujący przywiezione opium. Poza srebrem zabierał on w zamian herbatę, jedwab oraz suszony rzewień lekarski, poszukiwany przez europejskie apteki. Otóż gdy