pięćdziesiąt pięć do sześćdziesięciu kilometrów... Proszę spojrzeć... - Jego sylwetka przesłoniła częściowo ekran. Przyłożył do obrazu przejrzysty plastykowy szablon z wyciętymi w nim kółkami i przymierzał go kolejno do kilkunastu kraterów w drugiej połowie zdjęcia. - Są wyraźnie większe niż na zdjęciach poprzednich. Zresztą - dodał - to nie ma większego znaczenia. Tak czy owak...<br>Nie dokończył, a wszyscy zrozumieli, co chciał powiedzieć: że niebawem skontrolują ścisłość fotografii, gdyż zbadają tę okolicę planety. Jakąś chwilę wpatrywali się jeszcze w obraz na ekranie. Rohan nie był już tak pewny, że ukazuje miasto czy raczej jego ruiny. O tym, że geometrycznie prawidłowy twór od dawna jest opuszczony