poznaniu oraz słuszności w działaniu. W ogóle, w większości wypadków wybierał rozwiązania kompromisowe.<br> Cechowała go także jako człowieka i uczonego lojalność wobec poprzedników, mistrzów i wzorów, a także tendencja do kontynuowania, aczkolwiek w sposób nie pozbawiony samodzielności myślenia, podstawowych założeń doktryny estetycznoliterackiej oraz poglądów na dzieje piśmiennictwa, reprezentowanych przez takie ówczesne autorytety, jak Jean Baptiste Dubos, Gotthold Ephraim Lessing, Moses Mendelssohn, Johann J. Eschenburg czy Immanuel Kant. Nie zrywał wszakże tym samym ani z tradycją grecko-rzymskiego antyku, ani z programem literackim oświeceniowego klasycyzmu, wielokrotnie przywołując w swych rozważaniach nazwiska Arystotelesa, Platona i Horacego oraz nawołując do przestrzegania zasad dobrego smaku