Wiktorio". Była dobrą nauczycielką, chociaż dość surową, nie rozpieszczającą zbytnio swego pupila. Sposób w jaki mi wpajała początki wiedzy, nie tylko mi jej nie obrzydzał, ale nawet do pewnego stopnia zachęcał do niej, niczym nie zapowiadając bliskich już cierpień szkolnych. <br> Funkcję administratora w tym okresie pełnił Niemiec "Herr Kuhl", gorzki owoc germanofilskich sympatii ojca, bo też i pierwsza jego porażka w dziedzinie obsadzania tej funcji. Marny administrator, był pan Kuhl za to średnim wiolonczelistą. Kiedy na ferie bożenarodzeniowe zjechała siostra ze Zbylitowskiej Góry, akompaniowała mu na fortepianie, a przejmujące dźwięki wiolonczeli podczas rzewnej "Serenady" Tosellego i spojrzenia wiolonczelisty w kierunku akompaniatorki