z Kwerfurtu jest obszerniejsza i po części odmienna: po krótkiej przemowie Wojciecha, poganie <q>"szydzą z niebiańskich słów, biją kijami o ziemię, <gap> wszelako rąk na niego nie podnoszą, lecz wykrzykują i miotają w uszy przybyszów słowa nieubłaganej wrogości. ŤZ powodu takich ludzi - mówią - ziemia nasza nie wyda plonów, drzewa nie będą owocować, nowe zwierzęta przestaną się rodzić, stare zginą. Wychodźcie, wychodźcie z naszych granic! Jeżeli nie oddalicie się jak najprędzej, zginiecie nędzną śmiercią, dręczeni okrutnymi karamiť. Tamtemu zaś człowiekowi, który osadzony na skraju państwa wpuścił dobrych przybyszów aż do tego miejsca, grożą śmiercią. Pieniąc się ze złości zapowiadają, że spalą jego dom