odbiorcy w ramach aktu literackiej komunikacji. W ten sposób określić wypada funkcję zwrotów do czytelnika czy trawestacji konwencjonalnych formuł inicjalnych:<br>&lt;gap&gt;<br>Trawestacja kanonicznych formuł (np. nadmiar przymiotników o hiperbolizującej funkcji, które wartościują bohaterów, zdarzenia, samą opowieść) nie prowadzi do ośmieszenia przywołanej konwencji, lecz przeciwnie - do jej rehabilitacji. Parodia i pastisz są oznaką inwencji fabulatora, za sprawą której narracyjne clichés odzyskują żywotność. Opowiadacz występuje jako depozytariusz konwencji (jego "pamięć" obejmuje więc wyłącznie literacką tradycję), którą odświeża. Ironia i autoironia zapobiegają również znużeniu sentymentalnym charakterem większości opowiadanych historii i naiwnym punktem widzenia opowiadacza, nie tającego na przykład zgrozy wobec poczynań Rewolucyjnych Kapeluszy, nakazując odbiorcy