maczugę i na mały zielony listek wyrastający z czarnej głowni. Jakby wciąż nie dowierzał temu, co się stało. A potem podniósł wzrok na Dorona. Przyłożył dłonie do policzków i po bratersku pokłonił się przed Liściem.<br>&lt;tit&gt;8. Wezwanie&lt;/&gt;<br>Krzyk dobiegł od Bramy Wschodniej. Ludzie przerwali zajęcia - przekupki zgarnęły lnianki i płatne paciorki, zlazły ze stołków i stanęły przed straganami; kupujący odłożyli trzymane w rękach towary; grodowi wyprostowali się natychmiast, bacznie obserwując ulicę.<br>Krzyk powtórzył się. Zagrały gwizdki strażników.<br>Ktoś uciekał.<br>Ktoś gonił.<br>Na ulicach nie było tłoczno. Dwaj chłopcy biegli więc ile sił w nogach, a ludzie ustępowali im z drogi. Mieli