pali grubym drutem.<br>Nie zastanawiając się, jął odkręcać drut. Szło mu to niezwykle ciężko. Gruby drut wpijał się w spocone dłonie, ranił palce. Perełka nie ustępował. Sycząc z bólu walczył z opornym metalem. Wreszcie odkręcił ostatni zwój. Odetchnął z ulgą i niezwykle ostrożnie pchnął drzwi. Zardzewiałe zawiasy zapiszczały żałośnie, grube pale zatrzeszczały, lecz drzwi ustąpiły.<br>Za chwilę znalazł się w drugiej, znacznie mniejszej i zasypanej skalnym gruzem niszy. W słabnącym świetle ujrzał najpierw kilka zwalonych na dno kamieni, a potem... aż westchnął ze zdumienia &lt;page nr=180&gt; Obok kamieni leżał brezentowy, wielki pokrowiec. Od razu przypomniał sobie relację Paragona. Czyżby to był właśnie pokrowiec