królewskiej, nie &lt;orig&gt;głaska&lt;/&gt; się boga po głowie. Widzicie więc - kolejny pocieszający wykręt, kolejna fantazja utwierdzająca nas w naszych przekonaniach - to przecież zwyczajni chłopcy. Ubrani w nowe, kolorowe koszulki muszą stawić czoło co najwyżej banalnym problemom okresu dojrzewania, są jak chłopcy mieszkający po sąsiedzku (choć dobrze byłoby, gdyby ktoś oduczył &lt;name type="person"&gt;Luthera&lt;/&gt; palenia skrętów). Również takie przekonanie jest całkowicie błędne. <br>Ci trzynastolatkowie wyglądają na nie więcej niż siedem lub osiem lat. I nie ma w tym spostrzeżeniu sentymentalnej czułostkowości. To skrajne niedożywienie. Nie są zwyczajnymi chłopcami, widzieli w życiu niemało, przeżyli piekło, do którego świat (to znaczy my wszyscy, otuleni kokonem wygodnych iluzji