nie robiło to żadnego wrażenia. Dłubałam dalej, a oni z rozpaczą w oczach patrzyli mi na ręce i co jakiś czas łagodnie, ale stanowczo odbierali kolejne narzędzie.<br>Zmaltretowawszy wartowników i obudziwszy możliwie dużą ilość rozmaitych podejrzeń, udawałam się pod palmę z widokiem na Europę i wracałam dopiero na obiad. Spod palmy czyniłam wypady nad zatoczkę z jachtem, przy czym pilnie uważałam, żeby nikomu nie wpaść w oko. Stwierdziłam, że jacht ma sterownię z wygodnym fotelem za kierownicą, czy jak tam nazwać to kółko, i za pomocą lornety odkryłam miejsce, w które bez wątpienia należy wetknąć kluczyk, aby uruchomić silnik. Innymi słowy