był na swój sposób bardziej racjonalistyczny, czy lepiej powiedzieć: pragmatyczny.<br>Wracając do Sępa: różni go od Kochanowskiego znacznie bardziej intensywne i subiektywne przeżywanie problematyki czasu. Można by powiedzieć, że trzy czasy Sępa to czas teraźniejszy przeszłego, teraźniejszy teraźniejszego i teraźniejszy przyszłego. Te terminy pochodzą od św. Augustyna i oznaczają: pierwszy - pamięć, drugi - bezpośrednie widzenie, trzeci - oczekiwanie. Między pamięcią ganiącą "młodości skoki" a oczekiwaniem śmierci, które jest tyleż nadzieją, co lękiem, rozpina się całe dramatyczne widzenie bezpośrednio toczonej walki wewnętrznej.<br>Kochanowski pisał: "Czasie, pożądnej ojcze niepamięci". Sęp pamięta i od pamiętania nie może się uwolnić. Pamięta o konieczności śmierci, która "tuż za