edukacji w Ognisku Muzycznym przy ulicy Profesorskiej w Warszawie. Znam je pamięcią wielu żmudnych ćwiczeń, rzeźbienia techniki, wspomnieniem przesłuchań i egzaminów, kiedy spotniałe od tremy palce prawie ślizgały się po klawiaturze, a serce dygotało gdzieś w gardle. Ale to wspomnienie zaciera się, jest już mało istotne. Za to mam w pamięci wiele godzin spędzonych przy fortepianie już nie z obowiązku szkolnego, ale dla samej radości grania muzyki Wielkich Twórców. Powierzali mi swoją muzykę spisaną tajemnym szyfrem, pomiędzy nutami i znakami tkwiły ich prawdziwe intencje. Zawsze miałam świadomość, że otrzymuję niemal mistyczny przekaz od samego mistrza. Napoczynałam nowe mazurki z przejęciem czytając