kinema tworzyły trójjednię: melodię-słowo-ruch, zanim się nie rozłączyły i nie zaczęły uciekać od siebie jak galaktyki. Kto śpiewał, zarazem tańczył i powiadamiał o czymś za pośrednictwem wyśpiewywanych słów. Można sobie wyobrazić, jak się te czynności stymulowały wzajemnie, aż w końcu tańczący śpiewak wpadał w trans, podczas którego nie panował już nad tym, co robił.<br>Autor Pierszej Księgi Kronik widział w śpiewie i muzyce religijnej rodzaj uniesienia wieszczego. Pisał na przykład, że synowie Asafa, Hemana i Jedutuna "prorokowali dźwiękiem harf, cytr i cymbałów", a sam Jedutun "prorokował na cytrze na cześć i chwałę Jahwe". Greckie słowo "epaidein" znaczyło 'czarować śpiewem