eksploduje. Widzimy jak niby dzięki czarom zapadają się ruiny, zniszczenie dokonało się zanim stało się słyszalne"&lt;/&gt;.<br><br> Ta bezgłośna eksplozja rozwaliła w pył &lt;orig&gt;demoliberalne&lt;/&gt;, pacyfistyczne, &lt;orig&gt;humanitarystyczne&lt;/&gt; iluzje, będące równocześnie instrumentem twardego panowania i mocarstwowej polityki. &lt;orig&gt;Schmittiański&lt;/&gt; skalpel tnie bezlitośnie po złudzeniach, frazesach i ideologiach docierając do żywego mięsa polityki, do wiecznego paradygmatu, do najbardziej skrytego jądra. I cóż za paradoks: ta radykalna redukcja zamiast zubażać rzeczywistość, sprowadzać ją do prymitywnego schematu, nagle odsłania nam zarówno jej wielobarwność, mozaikowość i wielokształtność, jak i jej twardość, kanciastość i ostrość. Tak dokonuje się "konserwatywna rewolucja": stajemy twarzą w twarz z realnym światem i możemy zaczerpnąć