że były to zlatynizowane formy frankijskich wyrazów druht i druhtin11, w których polski czytelnik bez trudu rozpozna brzmienie słowiańskich wyrazów "druh" i "drużyna" . Mają one nie tylko wspólne indoeuropejskie pochodzenie i podobne brzmienie, ale też bardzo podobne spektrum znaczeń. Nie ograniczało się ono bynajmniej do spraw wojskowych. W tytule XIII, paragraf 14 Prawa salickiego przewidziano karę 200 solidów za porwanie i zgwałcenie narzeczonej, którą orszak weselny prowadził właśnie do przyszłego męża (puella sponsata dructe ducente ad maritum [podkr. moje - K. M.]). W tym wypadku druht to raczej druhny niż oddział wojskowy. W Żywocie Konstantyna drużyną nazwano towarzyszy wyprawy misyjnej świętego12. Przykłady