przecież do mnie przyszedłeś po pomoc. Nie do parafii, nie do księcia z paryskiej bajki, tylko do mnie - komuniackiego sekretarza, czerwonego magnata.<br>- Masz rację, źle zrobiłem. Ale spotkaliśmy się ostatni raz.<br>Rozstali się w gniewie i nie widzieli przez lata. Teraz stali naprzeciw siebie w obitym boazerią wielkim pokoju na parterze willi "Kasprowy Wierch". Władek - niski, łysawy, w wytartym beżowym paletku, zatrzymał się z ręką na klamce.<br>- No, widzę, że towarzysz Michał znów w Komitecie? Zawsze na fali, co?<br>Ucichły rozmowy. Młodzi ludzie, prowadzący sekretariat wyborczy patrzeli na nich, jak widzowie zgromadzeniu wokół ringu bokserskiego. Jurek i Maciek ze sztabu Żurowskiego