końcu nie ułożyło...<br>Gdy próbuję wrócić do rzeczywistości przypomnieniem o zagrożeniu laguny, powtarzając za moim przyjacielem weneckim wieści o zatruwaniu wód przez ścieki przemysłowe z Marghery, przez algi, przez ruch na Canale Grande, artyści unoszą kieliszki z jasnym Picolitem i oślepiają mnie załamanym światłem nieba. Wtedy mówię o posągu młodej partyzantki ułożonym w wodzie po drugiej stronie ogrodów, ale nie robi to wrażenia nawet na mnie samym, układającym pośpiesznie tło z powieszonym partyzantem Hasiora i reminiscencjami obozowymi Szajny, zakupionymi właśnie przez Włochów i Niemców. Ciszę zakłóca odległy dźwięk muzyki, gdzieś z wysp, "ostatnich wysp", notuje mój przyjaciel, Paolo B., na których