zdobiono dom, wiele przedmiotów wykonywał młody gospodarz: zydle z pięknym, ażurowym oparciem, kijanki, solniczki, łyżniki, maglownice. Starzy ludzie, mając wiele czasu, rzeźbili główki do lasek, głowy-ciężarki w kobylicach do wyrobu gontów, ozdoby na ulach. Snycerką zajmowali się też cieśle i stolarze oraz pasterze wioskowi, w czasie wypasu krów. Jednakże pasąc samodzielnie, pozbawieni rywali, nie osiąga takich rezultatów, jak juhasi na Podhalu czy w Beskidzie. <br>Rzeźbiono przede wszystkim w drewnie miękkim, zwracając uwagę na to, by nie miało słojów. W terenie górskim wykorzystywano cis, jawor, modrzew, jodłę i świerk, w nizinnym lipę, brzozę, klon, wierzbę, gruszę, czereśnię. Repertuar narzędzi był skromny