niebezpieczeństwa. Po pierwszym nalocie i pierwszym przeżytym szoku, właściwe zachowanie automatycznie weszło w krew. Pociąg nie mógł podróżować w dzień, z powodu pozrywanych szyn. Stał więc w dzień aż do zmierzchu, a ludzie biwakowali po obu stronach pociągu. Na pierwszy krzyku: - Lecą ! wszyscy zrywali się i biegli w pole, aby paść na ziemię jak najdalej od pociągu. Tylko za pierwszym razem były ofiary wśród tych, którzy nie odbiegli dostatecznie daleko. Potem już zawsze biegło się tak długo, ile zdołały jednym zrywem unieść nogi i aż skończył się dech, zwykle 300-500 m. Od czasu gdy ludzie przywykli do takiego zachowania, więcej