mnie, to wiesz chyba od dawna, że nigdy na niego nie liczyłem.<br>A Weronka pochyliwszy się nad balią: - Ja bym was za waszą dobroć... - syknęła i ścierkę, żmąc, dalej wykręcała, aż jej żyły na rękach do łokcia nabrzmiały.<br>- Za co? - żachnęła się Kachna. - Co za głupstwa pleciesz?<br>- Pewnie! - wykrzyknęła z pasją, jakiej się po niej nie spodziewano. - Zawsze byłam ta głupia! Sami z Grzywna pouciekali, a mnie wsadzają do domku. Do domku, żeby go piorun spalił, żeby skroziem poszedł - co mnie zeżarł, ścierkę waszą ze mnie zrobił, waszą kuchtę, tłumok jakiś!<br>Uskoczyli na bok, bo wyplusnęła brudy. Wyprostowała się, odgarnąwszy włosy