wyłącznie racjonalnej, które tworzą najgłębszą tajemnicę rodzenia się i egzystencji dzieła sztuki. Wniknąć w nią może wyłącznie krytyk współczujący, zdolny wczuć się w intencje autora i stać się poniekąd współtwórcą dzieła. Feldman był krytykiem entuzjastą, który nie krył się z subiektywizmem swych ocen, wyrażał je bezpośrednio, stylem często emocjonalnym, pełnym patosu, nie zawsze z korzyścią dla jasności wywodów i zdolności przekonywania.<br>Jego głównym osiągnięciem życiowym była pierwsza synteza literacka Młodej Polski pt. Piśmiennictwo polskie ostatnich lat dwudziestu (1902) w dwu tomach, wielokrotnie potem wznawiana i dopełniana (w latach 1905­1930) pod zmienionym tytułem Współczesna literatura polska. Tom IV tej syntezy Współczesna