obserwacje i doświadczenia wyniesione z dzieciństwa oraz młodości pozostały dla tego pokolenia na całe życie ostatecznym układem odniesienia i miarą wartości. Ten obraz „Polski kontuszowej" z rozrzewnieniem przywoływał autor Stefana Czarnieckiego do końca życia, upatrując źródeł upadku kraju w sprzeniewierzeniu się przez społeczeństwo szczytnym wzorcom moralnym i obyczajowym, które patronowały ojcom i dziadom. Z myślą też o owej apostazji narodowej pisał w liście do Franciszka Wężyka 20stycznia 1846 r.: „Nasi przodkowie mają zapewne wielkie względem nas winy, my względem nich mamy zbrodnie". Oczywiście, podobny sposób myślenia i podobna postawa były konsekwencją nie tylko przynależności pokoleniowej. Przesądził o nich cały