Kaleniu tylko jeden. Pażych! Niech to <br>grom! Białozielona była wnuczką starego dziwaka z warczącym <br>psem za przeżartą od wilgoci czerwoną niegdyś siatką <br>bramy.<br>- Powiem mu to. Ucieszy się! - wystrzelił za nim <br>zduszony szept. - Ucieszy się, no! - powtórzyła, <br>jakby Adam był głuchy. - To ja teraz zmienię <br>kwiaty w dzbanku, a ty patrz sobie.<br>- Na co? - spytał szorstko. - Tu nic nie... - odwrócił <br>głowę, ale dobiegł go tylko lekki stukot zamykanych ostrożnie <br>drzwi i nagła, dzwoniąca w uszach cisza.<br>Sarna przeniosła nogę w przegapionym przez niego skoku w przód, <br>pusty wazon stał na stopniu, obok azalii, cały i zdrowy. <br>Zniknęły tylko zwiędnięte irysy i drewniany