pas. Mokre włosy przysłaniały zadarte i trzepoczące piersi. Słońce odbite w wodzie doczepiło do jej ciała błyszczący ogon. Była syreną - pół rybą, pół kobietą. Wieczną pokusicielką, słodką morderczynią podróżników. Bruno podszedł do niej, ukrywając swą przebudzoną męskość pod taflą wody. Przytulił jej szczupłe i czułe ciało.<br>Spłoszyli ich wiejscy chłopcy, pędzący konie do wodopoju.<br>Ten sen wracał do niego wielokrotnie. Naga Renia wychodziła z wody i wyciągała ręce. Zbliżał się, ale wtedy sen mijał, a on leżał długo w nocy z otwartymi oczami. Wyobrażał sobie, że wyjadą z siostrą gdzieś daleko, gdzie będą mogli podawać się za męża i żonę. Wiedział