się do luku. <br>Siedzieli na drabinie podobni stadu małp, łapiąc chciwie powietrze. Nie odstraszała <br>ich chlustająca w luk woda. Nie mogli już wytrzymać na dole. Wszyscy byli chorzy, <br>wszystkimi wstrząsały torsje. Między workami pozostali tylko najsłabsi; po ich <br>ciałach przebiegały mokre szczury. Jeden z worków stoczył się ze stosu i pękł. <br>Grube ziarno chrzęściło pod nogami i przesypywało się po deskach. <br> Paweł i Łukasz klęczeli przy marynarzu, którego uderzyła łódź. Miał połamane <br>obie ręce i kilka żeber. Łukaszowi udało się pierwszej nocy zestawić kości i <br>obandażować nieszczęśliwego. Ale każdy podrzut sprawiał mu okropny ból. Na zmianę <br>czuwali nad leżącym, podtrzymywali go