na dumnej szyi i lekkie proste ramiona.<br>Ach, ileż to męskich karków, torsów i bioder naobejmowały się niegdyś te ramiona i oplecione różańcem dłonie!<br>Rozpoznaję, przypominam sobie: słynna pani S.<br>Z karetki wyskakuje młody brodaty lekarz, sanitariusze.<br>Prowadzi ich dozorca.<br>Młoda znów wybucha głośnym płaczem, zwisa na rękach facetów w pidżamach, ciągle jeszcze zapuchniętych od pijackiego snu.<br>Zostajemy sami - starsza pani w czerni i ja. Bardzo starzy oboje.<br>Oboje w pogrzebowej barwie.<br>Składam skrmny, wielce pokorny ukłon.<br>Odpowiada mi spojrzenie dość pogardliwe.<br>- Proszę o wybaczenie - proszę. - Ale czy wolno spytać, jaki rodzaj nieszczęścia wtargnął do tego domu? Dlaczego ta młoda, urocza