pomiędzy wsią a miastem, pomiędzy biedotą a ludnością zamożną. Wieś uwłaszczona podniosła swą stopę życiową; wszakże awans ten pozostawał ograniczony, hamowało go postępujące rozdrabnianie gruntów, prawie nie obejmował on też ludności bezrolnej. Część jednak ludności wiejskiej zaczęła żyć trochę lepiej, urządzając w swej chacie izbę "białą" obok "czarnej", z podłogą, piecem, lepszymi sprzętami. Zamożne chłopstwo zaczęło pielęgnować i cenić strój ludowy jako znamię własnej wyłączności w stosunku do miasta, a także do miejscowej biedoty. Rozpowszechniła się też na wsi lampka naftowa. Jedynie wyżywienie pozostało tradycyjnie ubogie, sprowadzając się do ziemniaków, kapusty, kaszy, klusek. Chleba, nabiału używano oszczędnie, mięso było przysmakiem od