lub jakieś braterstwo <br>broni. Czy rozumiesz mnie, Krysiu? <br><br>Skinęłam głową. <br><br>- A ty, czy masz przyjaciela, tatusiu? <br><br>- Nie - odpowiedział po chwili ojciec. <br><br>- Dlaczego? - zapytałam. <br><br>Ojciec chodził w zamyśleniu po pokoju. <br><br>- Widzisz - powiedział - zdaje mi się, że <br>po prostu - nie mam czasu. Na wszystko trzeba mieć czas. <br>Nawet na przyjaźń. <br><br>Stanął przy piecu, oparł się o niego plecami i zamyślił <br>się znowu. Musiał być bardzo zmęczony, bo zamknął <br>oczy. <br><br>Patrzyłam na jego twarz dziwnie pożółkłą, <br>na worki zarysowujące się coraz wyraźniej pod oczyma, <br>na opuszczone kąty ust i szerokie srebrne pasma w jego tak <br>jeszcze niedawno czarnych włosach. Jego ręce błądziły <br>po gładkiej