nie znanym z pewnością Słowackiemu - obrazie Caspara Davida Friedricha):<br>&lt;gap&gt;<br><br>Znakomite studium Ireny Sławińskiej ukazuje, jakimi sposobami Słowacki wciągnął ów zamek w grę sceniczną: &lt;gap&gt;; Słowacki wizji zamku w Zawiszy nie powierzył środkom inscenizacyjnym, lecz słownictwu, gdyż &lt;gap&gt;.<br>W miarę odsłaniania się nowych perspektyw mnożą się znaczenia wiązane z zamkiem: "aniołów mieszkanie" i "piekielna pokusa", staje się uosobieniem rycerskiej przeszłości, "kaplicą", miejscem "kochanków wieża" a także - "trumną spoczynku i omdlałości męczarnią". Zatem - konkluduje Sławińska - różnorodność znaczeń pozwala mu pełnić "wieloraką funkcję w strukturze całości dramatycznej".<br>A w mistycznym Samuelu Zborowskim zamek, zachowując w pełni swe "właściwości duchowe", zdaje się w ogóle tracić swą materialną