siebie możemy pozwolić sobie na pokorę, przestajemy siebie traktować tak śmiertelnie poważnie.<br>W wiekach średnich budowano piękne katedry i powtarzano: 'pamiętaj, że umrzesz'. To zdanie przywraca właściwe proporcje naszym dążeniom, pasjom. Rzymianie, od których wywodzi się nasza cywilizacja, mawiali: 'żyj tak, jakbyś miał jutro umrzeć'. Świadomość kruchości życia czyni je pięknym, świadomość jego skończoności - intensywnym.<br>Paradoksalnie, wiek współczesny, wiek uciekania od myśli o śmierci, stał się wiekiem śmiercionośnym; zapominając o śmierci umieramy ze strachu przed nią.<br>Dobrze jest wiedzieć, czego się chce, ale jest bardzo wielu chętnych na to, aby nam wcisnąć własne pragnienia, tak wielu, że łatwo się pogubić. Każdy