do Staszka! - powiedział głośno, żeby usłyszała.<br>- Niech go pani zawoła!<br> Podreptała w głąb mieszkania. Za chwilę w oknie pojawiła<br>się zaspana twarz kolegi.<br> Po chwili utrudzeni podróżnicy odpoczywali w ciepłym<br>pokoju. Okna zasłonięto szczelnie kocami. Było czysto i<br>przytulnie. Pili gorącą herbatę, pałaszowali z apetytem odgrzane<br>przez panią Grodzicką ruskie pierogi. Swym gospodarzom<br>powiedzieli, że ukrywają się przed gestapo, są ścigani listami<br>gończymi i nie mają innego wyjścia, jak przedrzeć się do<br>Słowacji. Pobyt w gościnnym domu Grodzickich nie trwał<br>długo - godzinę, najwyżej dwie i już trzeba było ruszać<br>w dalszą drogę.<br> Szczęście nie opuszczało ich. Wyszedłszy od Grodzickich,<br>natknęli się