Radełkowane pokrętła zespołów celownika i poziomnica pozwalały obserwatorowi ustawiać na jego skalach przyjęte dane do bombardowania. Łączność z pilotem w czasie bombardowania zapewniał obserwatorowi lampkowy bombardierski wskaźnik kierunku celownika RH-32 lub telefon pokładowy"&lt;/&gt;.<br>Instalacja elektryczna celownika o napięciu 24V zasilana była z prądnicy lub akumulatora pokładowego. Celownik skonstruował kpt. pil. inż. Robert Hirschbandt, kierownik działu uzbrojenia Instytutu Badań Technicznych Lotnictwa (IBTL). Nie znany jest szczegółowy przebieg prac związanych z uruchomieniem produkcji celownika. Pierwsze egzemplarze wykonano prawdopodobnie w pierwszym kwartale 1935 r. W początkowym okresie produkcji obowiązywały Warunki Techniczne 1U8, zatwierdzone w marcu 1935 r.157 Następnie na podstawie uwag, zgłoszonych