Łapczyńskiego. Znali się od lat, bo jej wybranek także pochodził z Ludźmierza. - Wesele było we wtorek albo w środę, w domu męża. Bez bitki - spokojnie, &lt;dialect&gt;cichućko&lt;/&gt; - opowiada. Pani młoda była na &lt;dialect&gt;bielućko&lt;/&gt; - w spódnicy i bluzce, a pan młody po góralsku.<br>Na stole pojawiła się kapusta, ziemniaki i krupy. Goście pili piwo. -Był też chleb, ale upieczony ze samej żytniej mąki, bo innego nie można było dostać - opowiada.<br>Po ślubie przenieśli się do domu rodzinnego pani Anny. - Srebrne pieniądze z &lt;dialect&gt;cepca&lt;/&gt; włożyłam. do skrzyni. Przyszedł złodziej i wszystko ukradł - opowiada. Początki nie były więc łatwe. Wszystkiego musieli dorabiać się sami. Najpierw kupili