dla Bagdadu kompletnym zaskoczeniem.<br>W Warszawie panowała początkowo opinia, że pomoc dla Amerykanów wiąże się ze zbyt dużym ryzykiem odwetu wobec polskich obywateli. Gdy pogląd ten udało się przezwyciężyć, pojawiła się inna trudność - zarówno oficerowie UOP, jak i CIA uznali akcję za niemożliwą do przeprowadzenia z Warszawy. Po kilkudziesięciu korektach planu Czempiński, któremu powierzono kierowanie operacją, podjął decyzję o wyjeździe do Iraku.<br>Po nawiązaniu kontaktu z Amerykanami ukryto ich na terenie jednej z polskich budów i wyposażono w fałszywe paszporty. Mieli jednak całkowity zakaz odzywania się, ponieważ w swym rzekomo ojczystym języku nie potrafili wymówić nawet własnych nazwisk. Jednocześnie polski wywiad