została jedna tylko moneta. Był to nowiutki pieniądz i pięknie błyszczał. <br><br>- To dla ciebie, kamracie! &lt;orig&gt;Bier&lt;/&gt; a &lt;orig&gt;ciep&lt;/&gt;* do kabzy! <br><br> - &lt;orig&gt;Dzięka&lt;/&gt; ci - odrzekł żabi pachoł i począł przenosić srebro do swej jamki pod zmurszałym stojakiem, bacząc, by nikt z ludzi tego nie spostrzegł. <br>Kiedy już wszystko przeniósł i schował, a po wierzchu przysypał miałem, wrócił do górnika i rzekł: <br>- Rad bym cię teraz nawiedził &lt;orig&gt;doma&lt;/&gt;, człowieku! Niech twa kobieta dobrą wieczerzę uwarzy, kołaczy i &lt;orig&gt;żymłów&lt;/&gt;* napiecze, gości sprosi, a wtedy wszyscy pospołu się zabawimy, jako zwyczajnie po dobrej wypłacie bywa!<br>- Dobrze - odpowiedział górnik. - Przychodź jutro w gościnę, a wieczerzę uwarzymy jak