żegnają mnie serdecznie - i nagle - to samo - to samo - piekielny ból w głowie, mgła przed oczami - pocieszają mnie, że to nic, że to minie, że to reakcja, że to nerwy... a ja przecież wiem, że oni kłamią. Kłamią. <br><br> Dzień po dniu mija, a mnie wcale nie jest lepiej. Po co, po co to było? Dlaczego on mnie w to wpędził? Najgorsi są ci dobrzy! Po co się mieszał w nie swoje sprawy? <br><br>A co mnie obchodzi, że się dla mnie poświęca? Czy ja go o to prosiłam? Czy prosiłam go, żeby się na mnie rujnował? Żeby mnie karmił grejpfrutami? I skąd on