wiara niszczy pewność i podmywa wszelką instytucję religijną. Oparta jest na swoistym paradoksie, który można by sprowadzić do twierdzenia, że im bardziej wierzymy, tym bardziej mamy wątpić. Nie wiem, czy jakikolwiek człowiek poza samym Kierkegaardem i być może jego następcami był do takiej wiary zdolny. Jeśli przyjąć powyższą opinię, to po czasach Kierkegaarda poważne doświadczenie religijne ma polegać właśnie na tym. Skoro tak, to doświadczenie religijne Newmana nie było poważne, a więc specjalna uwaga mu się nie należy.<br><br> Nie wiem na czym opiera się ten argument. Sytuacja, w której wiara jest zadręczana permanentnymi wątpliwościami i na odwrót, nie tyle świadczy, moim zdaniem